sevgiyi kelimelere dökmek

sayfalarca yazıda yazsan o içteki sevgiyi açıklamaya yetmiyor.hangi kelime anlatabilirki sevilen kişiye olan sevgiyi?

herhangi bir kelimenin kaldırabileceği anlamdan çok daha fazlası olduğundan imkansızdır

küçücük yüreğimize boyumuzdan büyük sevgiler sığdırıyoruz hepimiz. anne sevgisi, baba sevgisi, kardeş sevgisi, roman sevgisi, sözlük sevgisi, arkadaş sevgisi, bisiklet ve salıncak sevgisi, hayvan sevgisi, çikolata sevgisi... bir kaç sevgiyi betimleyebilirsin belki. ama bazıları var ki kelimeler hükmünü yitirir. roman yazsan o sevgi üzerine yine de eksik kalır parçaları. afilli cümleler yetmiyor genelde benim sevgimi anlatmaya. işte o zamanlar da araya yürekten gelen bir sarılış, bir öpücük, bir bakış giriyor devreye. sevgini kelimelere dökebilirsin evet ama o sevgi o cümleler de yetim kalır. huysuzlaşır, kin bile tutar sana. koskoca sevgiyim beni nasıl bu iki kağıta hapsedersin üç damla mürekkep ile der. sevgi anlatılmaz ama yaşanır. yaşayın sevginizi. işte o zaman sevginiz daha çok sevecek sizi. ona kendini kanıtlayabilme hakkını verdiğiniz için küçücük bir buse yahut dokunuş ile...

yazgan

sevgi kelimlerle ifade edilir mi ? bi bakışla bi gülüşle bi dokunuşla bi öpüşle belki.

şairin dediği gibi:sevdik dibi kadar cehennemin;tavanı kadar sokağın...

'gözlerimin görebildiği en uzakta bana sırtını dönmüşsün, ben bana gelme ihtimalini umut sayıyorum...' onlarca cümle kurdum yetemedim hiçbir zaman. ama sevmek çaresizlikse eğer çaresizliği böyle anlatıyorum..

'böyle mesela hep dibinde olup sarılsam sana bes vakit gıkın cıkmaz' demişti

zor ve bazen gereksizdir. hissettirin.

sevdiğine " canımın en tenha köşesi " diyen bi adam tanıyorum

sevdiğinizi de sevmediğinizi de hissettirin arkadaşlar az dobra olun tşklr

sevgiyi insanlar anlatamazlar çünkü hala biz insanoğlunun kullandığı kelimeler sevgiyi anlatmaya yetmez ama sevgimizi gostermeye yetecek o kadar çok şey var ki insanlara sevdiginizi söylemeyin onlara bunu gösterin.

tamamını kelimelere dökemem belki. belki boyutunu, devasalığını, sonsuzluğunu hissettiremem harflerle. ama bu gönül ne senden önce ne senden sonra hiç kimseyi sevmedi. ve sen hiç kimsenin olamayacağı kadar çok şeyimsin benim.

8 aylık kardesinin hirkana sarilip koklaması ve hayatında ilk kez sevincten aglamak.. o anki düsüncelerin tarifi imkansiz

elektrikler gittiğinde yanan ilk mum gibisin

sevdiğime bir defter yapmıştım içimi dökebildigim kadar dökmüştüm bütün anlarımız yazıyordu ama hiç söylememiştim 2 yıl yazmıştım amına koyim ona vermek için beklediğim özel güne 10 gün kala benden ayrılmıştı. bende beklediğim günü geldiğinden defteri yakmıştım defter tuttuğumuda hiç söylemedim. önemli olan sevgiyi kelimelere dökmek değilde anlaşılabilmek. hiç anlamamış beni amına koyayım belki nickim gibi (değişik) olduğum içindir diyorum bazen sonrada o zamanları hatırlıyorum en düzgün olduğum zamanlardı

gözbebeğinin icindeki siyah kısımla geriye kalan renkli kısımın oranını biliyorum.

178 sayfadır kelimelere döküyorum sevgimi, kelimeler bitti anlatacak sevgim bitmedi.

'kaç şaire sevdirdin kendini her okuduğum şiir'de sen varsın'

bazen bir şiir bazen bir şarkı olur akar yüreğe.

arkadaşlar sizde de böyle bazenleri ne derseniz deseniz yetersiz kalacakmış gibi, hiçbir kelimeyle ona olan sevginizi ifade edemeyecekmişsiniz gibi bir hissiyat oluyor mu ?

Ya da dökememek sadece gözlerinin içine bakıp susmak...